Արտահանման սկզբունքներ

Ցավոք քննարկումը գնաց օրինակների ուղղությամբ, չնայած ծիրանն ու դեղորայքը զուտ օրինակ էին: Պայմանական արժեքի ուսումնասիրությունից հետո գուցե պարզվի, որ Հայաստանը մենակ ծիրան պետք է արտահանի կամ մենակ ասպիրին, կամ այլ՝ 156 տեսակի պրոդուկտ , բայց կարևորը պրոդուկտների պայմանական արժեքը բարձր լինի, այլ պարագայում արտահանումն անարդյունավետ կլինի:

Շարունակեմ արտահանման սկզբունքների թեման:

1. Էժան ապրանքը սովորաբար մեծ ծավալ կամ քաշ է ունենում ունենում, ինչի պատճառով թանկանում է լոգիստիկան: Հետևաբար, Հայաստանը, որպես լոգիստիկ խնդիրներ ունեցող երկիր, չի կարող իրեն թույլ տալ էժան ապրանք արտադրել:

2. Էժան ապրանք արտադրելու մեկ այլ խնդիրն արտադրական ծավալներն են՝ մեծ տարածքներ են պետք: Ինչը նույնպես խնդիր է Հայաստանի համար:

3. Ինչքան ապրանքը թանկ է, էնքան փոքր է նրա ինքնարժեքում լոգիստիկայի գինն ու էնքան ավելի հեռու տարածություններում այն կարող է մրցունակ լինել: Այդ նույն տրամաբանությամբ, ասենք Այֆոնը առանց լոգիստիկ խնդիրների վաճառվում է ամբողջ աշխարհում:

4. Ինչքան ապրանքն էժան է, էնքան մեծ պարտիաներով պետք է աշխատես, իսկ ինչքան թանկ է՝ էնքան փոքր պարտիաներ կարող ես արտահանել:

5. Ինչքան ապրանքը հեռու ուղարկելու պոտենցիալ ունի, էնքան շատ մրցակիցներ է ունենալու: Իսկ ինչքան շատ մրցակիցներ ունենա, էնքան մեծանում է բրենդի, մարքեթինգի կամ արտադրական ցածր ինքնարժռքի դերը: Պետք է դիմել ուժեղ բրենդինգային ընկերությունների:

6. Էժան ու սովորական ապրանքը պետք է վաճառվի մոտ շուկայում, իսկ, եթե ունիկալ ապրանք է, ապա պետք է թանկ ու հեռու վաճառվի:

7. Էժան ու սովորական ապրանքի արտադրությունը պետք է հումքին մոտ լինի:

8. Թանկ ինքնարժեք ունեցող ապրանքները պետք է տեղադրվեն մարդկային ռեսուրսներին մոտ, քանի որ գինը նաև ձևավորվում է մարդկային ռեսուրսների բարձր ինքնարժեքի հաշվին, որի դերը մեծ է թանկ պրոդուկտներում:

Կարող եմ շարունակել, չհոգնեցնեմ: Բայց վերոնշյալ սկզբունքների հիման վրա է ձևավորվում պրոդուկտի պայմանական արժեքը: Ու այդ սկզբունքներով, որ ուսումնասիրենք, կարողա պարզվի, որ մեր գյուղացիները պետք է թարգեն ցորեն ցանելը ու պետության համար ավելի շահավետ կլինի գյուղում սուբսիդավորել, ասենք ժամացույցի արտադրություն հիմնելը: Իսկ ինչու՞ սուբսիդավորեն: Որովհետև մեկա սուբսիդավորում են մի 2 տարին մեկ ցորենի վատ բերքից սննկացած գյուղացիներին:

Էնպես որ ընկերներ, ապրանքների պայմանական արժեքի ու ըստ դրա շուկայի հրամայականների հիման վրա է պետք կառուցել տնտեսությունը, ոչ թե հին ավանդույթների: Պապս ծիրան էր աճեցնում, ես էլ պետք աճեցնեմ մեկա կպա ծիրանին